TarNut

2020’lere geldik. Bu yıllar, Türkiye Cumhuriyeti tarihçileri için çok önemli yıllar olacak. Siyasetçiler için de... Nihayetinde bu ülkenin her vatandaşı için de. T BMM’nin açılışının 100. yılıyla birlikte her geçen yıl, Cumhuriyetimizin kuruluşunda ve yükselişinde önemli olan pek çok olayın 100. yılı geride bırakılacak. Bu süreçte 2023 yılında imzalanışının 100. yılı olacak Lozan Barış Antlaşması üzerinden geride kalan on yılda yapılan tartışmalardan daha fazlası bu üç yıl içinde gerçekleşebilir. Bilgiye hızlı ve kolay erişebilmenin çok kolaylaştığı çağımızda okumak daha geri planda kalıyor ki okuma metinleri de bizi yanlış ve çarpıtma düşüncelerden uzaklaştıracak bilgi kaynakları değil. Bizim yapmamız gereken farklı bakış açıları kazanmak ve düşünce dünyamızı beslemek olmalı. Bilgiye hızlı ve kolay yoldan ulaştıysak bile siyasi düşüncemizi beslediği için onu doğru kabul etmemeliyiz. Farklı insanları dinlemeli/okumalı ve kendi düşüncelerimizi yaratmalıyız. Benim bu yazıda fikir beyan

İngiltere'nin İşçi Partisi'nin tarihine baktığımızda bu nispeten yakın bir tarihtir. Partiye giden yola kısaca bakalım. Pek çok yerde olduğu gibi Birleşik Krallık’da da işçilerin birtakım haklar elde edebilmeleri kolay olmadı. Birleşik Krallık’da 1825 yılında işçi birliklerinin kurulmasına izin verildi. Bu izin grev yapmamak şartıyla sağlanmıştı. Ancak 1838 yılında siyasi amaçlı ilk teşebbüs gerçekleştirildi. Bu harekete “ Chartism ” adı verildi. İşçi liderleri, bazı radikal milletvekilleri ve birkaç aydın toplanarak “ People’s Charter ” denen bir beyanname hazırladılar. Amaçları, işçi sınıfına bazı hakların tanınmasıydı. Bu hareket 1848 yılına kadar devam etse de bir sonuca ulaşılamadı. İşçiler oy kullanma hakkına ancak 1867 yılında kavuşabildiler .       1880 ’de parlamentoya 11 milletvekili sokmayı başardılar. Bunu liberallerin listesinden aday göstererek başardılar . Bunu başaran birliğin adı ise “ Labour Representation League ”dir. Partileşmeleri ise 1887 yılında