Her zaman söyleyecek iki çift lafımız olur. Mesela bir "an" yaşanır ve o "an"ı kelimelere dökmeye çalışırız. Duygularımızı, hissettiklerimizi, düşündüklerimizi, kafamızın içinde beynimizden bağımsız dönüp duran çoğu şeyi kelimelere yansıtmaya çalışırız. Ben bu konuda pek başarılı olamıyorum. Zorluyorum, deniyorum, istiyorum. Aslında böyle bir şey mümkün mü ki? Şair veya yazar değilim. Ancak onlar da düşündüklerini yazıya dökmekte ne kadar ustalar? Ne kadar usta olabilirler ki? İşte bu yazıda bunun cevabını arıyorum.
Düşüncelerimin, daha önceden başkası tarafından daha iyi bir şekilde söylenmiş halini buldum hep karşımda. Şans eseri veya arayarak. Bu sebeple bir sözler arşivi tutmaya başladım kendime. Düşünmeyi bırakmadım elbette. Düşüncelerimi daha saygın bir hale getirmeyi öğrendim. Adını anımsamadığım bir filmde karakter lafına "babam bana hep şunu derdi" diye başladı. Bir sonraki sahnede yanında bulunana "babam böyle bir şey demedi ama insanlar büyüklere her zaman saygılıdır, bu yüzden sözlerini önemserler" dedi. Benimki de aynı hesap.
"Aslında ifade edilmemiş hiçbir düşünce yoktur ama bir araya getirilmemiş kelimelerin olasılığı sonsuzdur." Şairler ve yazarlar da sanıyorum buradan yola çıkıyorlar. Okuduğunuz romanları ve şiirleri hatırlayın. Filmleri hatırlayın.
American History X (Geçmişin Gölgesinde) filmi şu sözlerle biter: "Galiba size öğrendiklerimi anlattığım yer burası. Sonuç kısmı değil mi? Sonuç şu. Öfke bir yüktür. Hayat sürekli kızgın yaşanmayacak kadar kısadır. Buna kesinlikle değmez. Derek "bir yazıyı alıntıyla bitirmek iyidir" der. "Birileri zaten senin söyleyeceğini en iyi şekilde söylemiştir, daha iyisini yapamıyorsan onlarınkini alır ve yazını etkileyici şekilde bitirirsin." Seveceğinizi düşündüğüm birinden alıntı yapıyorum. Biz düşman değiliz, dostuz. Düşman olmamalıyız. Hırslarımız zorlayabilir ama yürek bağlarımızı koparamaz. Hafızamızın gizemli yolları tekrar aşıldığında canlanacak ve tabiatımızın iyi yönlerinin yanında olacaktır."
"Öfke bir yüktür." Senden olmayana, senin gibi olmayana beslediğimiz öfke eşittir dünyanın şimdiki halidir. Sonucun yanlış olduğunu bildiğimiz halde ömrümüzü doğruluğuna ispat arayarak tüketiyoruz. Tam şu anda Jonathan Swift'in bir sözünü paylaşmam gerek. Yazarımız der ki; "Birbirimizden nefret etmeye yetecek kadar dinimiz var ama birbirimizi sevmeye yetecek kadar değil." Sadece dinlerin birbirine duydukları öfke yok elbet, milletlerin birbirine duyduğu öfke de var. Sen yerlerde sürün, ben daha büyük olacağım diyen insanlarla dolu dünya. Şu sözün doğruluğuna inanmazlar, büyük balık küçük balığı yer deyip dururlar; "Bir mum diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez." Boynuzun kulağı geçmesinden korkuluyor belki de.
Bir ilahi yaratıcıya ister inanın ister inanmayın. Her kötü davranışınız dünyayı zaten cehenneme çevirmekte. Sabahattin Ali söylemiş bile; "İnsan dünyaya sadece yemek, içmek ve koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı." Lazım evet. Herkesin bu sebebini bulması lazım. "İyi insanlar cennete gider, değil. İyi insanlar neredeyse cennet orası olur."
İnsanların küçükken yaşadıkları bunalımlar, psikolojik sarsıntılar gelecek yaşamlarını her zaman etkileyebiliyor. Hani böyle gelmiş böyle gider diyorlar ya işte öyle. Yaşanan o bunalım ve sarsıntılardan kurtulmaları zor olabiliyor. Yani sağlıklı bir nesil yetiştirebilmenin en önemli yolu sağlıklı bir psikolojiye bağlı. Beyninde herhangi bir sorunla doğmayan biri niçin hayatında başarısız olsun? Aile ortamı ve küçükken yaşanan deneyimler bu sebeple çok önemli. Bu konu hakkında da söylenmiş pek çok söz var elbette. Olmaz mı? Söylemiş birileri. Düşünmüş ve yazmış. Freud'tan alıntı yapmanın tam yeri gibi. Ama ben Einstein'ı seçiyorum. Einstein demiş ki "Aslında herkes dahidir. Ama siz kalkıp bir balığı ağaca tırmanma yeteneğine göre yargılarsanız tüm hayatını aptal olduğuna inanarak geçirecektir."
Elbette ki eğitim, hayatımızın önemli bir konusu. "Herkes cahildir ancak cahil oldukları konular farklıdır." der Will Rogers. Az önceki Einstein'ın sözü ile bu sözü karşılaştırır mısınız? Sonra da şunu hatırlayın; "Aslında ifade edilmemiş hiçbir düşünce yoktur ama bir araya getirilmemiş kelimelerin olasılığı sonsuzdur." Benim şuan bu düzene rağmen size verebileceğim tek öğüt, "hiçbir zaman okulunuzun eğitiminizi engellemesine izin vermeyin."
Şairler ve yazarlar, bilimciler ve hayatı deneyimlemiş herkes, ben ve sizler bir şeyler söyleriz, yazarız. Herkesin söylemek istediği şeyler vardır. Sanırım, düşüncelerini yazıya dökmekte hiç kimse usta olamayacak olsa bile herkesin yazıya dökecek düşüncelerinin olması lazım. Daha önceden daha iyi söyleyen birileri olmuş olsa bile cümleleriniz sizindir. Beyninizin içi yalnızca size aittir.
Yazıyı sonuca bağlamam lazım ve ben alıntı yapma hakkımı kullanmak istiyorum, yeniden.
"Kimsenin sahip olmadığı, olamayacağı bir şeye sahipsin; "kendine". Senin sesin, senin aklın, senin hikayen, senin bakış açın... Öyleyse yaz, çiz, yarat, eğlen, dans et. Ve yalnızca senin yaşayabileceğin, yalnızca senin sahip olabileceğin o hayatı yaşa.
Düşüncelerimin, daha önceden başkası tarafından daha iyi bir şekilde söylenmiş halini buldum hep karşımda. Şans eseri veya arayarak. Bu sebeple bir sözler arşivi tutmaya başladım kendime. Düşünmeyi bırakmadım elbette. Düşüncelerimi daha saygın bir hale getirmeyi öğrendim. Adını anımsamadığım bir filmde karakter lafına "babam bana hep şunu derdi" diye başladı. Bir sonraki sahnede yanında bulunana "babam böyle bir şey demedi ama insanlar büyüklere her zaman saygılıdır, bu yüzden sözlerini önemserler" dedi. Benimki de aynı hesap.
"Aslında ifade edilmemiş hiçbir düşünce yoktur ama bir araya getirilmemiş kelimelerin olasılığı sonsuzdur." Şairler ve yazarlar da sanıyorum buradan yola çıkıyorlar. Okuduğunuz romanları ve şiirleri hatırlayın. Filmleri hatırlayın.
American History X (Geçmişin Gölgesinde) filmi şu sözlerle biter: "Galiba size öğrendiklerimi anlattığım yer burası. Sonuç kısmı değil mi? Sonuç şu. Öfke bir yüktür. Hayat sürekli kızgın yaşanmayacak kadar kısadır. Buna kesinlikle değmez. Derek "bir yazıyı alıntıyla bitirmek iyidir" der. "Birileri zaten senin söyleyeceğini en iyi şekilde söylemiştir, daha iyisini yapamıyorsan onlarınkini alır ve yazını etkileyici şekilde bitirirsin." Seveceğinizi düşündüğüm birinden alıntı yapıyorum. Biz düşman değiliz, dostuz. Düşman olmamalıyız. Hırslarımız zorlayabilir ama yürek bağlarımızı koparamaz. Hafızamızın gizemli yolları tekrar aşıldığında canlanacak ve tabiatımızın iyi yönlerinin yanında olacaktır."
"Öfke bir yüktür." Senden olmayana, senin gibi olmayana beslediğimiz öfke eşittir dünyanın şimdiki halidir. Sonucun yanlış olduğunu bildiğimiz halde ömrümüzü doğruluğuna ispat arayarak tüketiyoruz. Tam şu anda Jonathan Swift'in bir sözünü paylaşmam gerek. Yazarımız der ki; "Birbirimizden nefret etmeye yetecek kadar dinimiz var ama birbirimizi sevmeye yetecek kadar değil." Sadece dinlerin birbirine duydukları öfke yok elbet, milletlerin birbirine duyduğu öfke de var. Sen yerlerde sürün, ben daha büyük olacağım diyen insanlarla dolu dünya. Şu sözün doğruluğuna inanmazlar, büyük balık küçük balığı yer deyip dururlar; "Bir mum diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez." Boynuzun kulağı geçmesinden korkuluyor belki de.
Bir ilahi yaratıcıya ister inanın ister inanmayın. Her kötü davranışınız dünyayı zaten cehenneme çevirmekte. Sabahattin Ali söylemiş bile; "İnsan dünyaya sadece yemek, içmek ve koynuna birini alıp yatmak için gelmiş olamazdı. Daha büyük ve insanca bir sebep lazımdı." Lazım evet. Herkesin bu sebebini bulması lazım. "İyi insanlar cennete gider, değil. İyi insanlar neredeyse cennet orası olur."
İnsanların küçükken yaşadıkları bunalımlar, psikolojik sarsıntılar gelecek yaşamlarını her zaman etkileyebiliyor. Hani böyle gelmiş böyle gider diyorlar ya işte öyle. Yaşanan o bunalım ve sarsıntılardan kurtulmaları zor olabiliyor. Yani sağlıklı bir nesil yetiştirebilmenin en önemli yolu sağlıklı bir psikolojiye bağlı. Beyninde herhangi bir sorunla doğmayan biri niçin hayatında başarısız olsun? Aile ortamı ve küçükken yaşanan deneyimler bu sebeple çok önemli. Bu konu hakkında da söylenmiş pek çok söz var elbette. Olmaz mı? Söylemiş birileri. Düşünmüş ve yazmış. Freud'tan alıntı yapmanın tam yeri gibi. Ama ben Einstein'ı seçiyorum. Einstein demiş ki "Aslında herkes dahidir. Ama siz kalkıp bir balığı ağaca tırmanma yeteneğine göre yargılarsanız tüm hayatını aptal olduğuna inanarak geçirecektir."
Elbette ki eğitim, hayatımızın önemli bir konusu. "Herkes cahildir ancak cahil oldukları konular farklıdır." der Will Rogers. Az önceki Einstein'ın sözü ile bu sözü karşılaştırır mısınız? Sonra da şunu hatırlayın; "Aslında ifade edilmemiş hiçbir düşünce yoktur ama bir araya getirilmemiş kelimelerin olasılığı sonsuzdur." Benim şuan bu düzene rağmen size verebileceğim tek öğüt, "hiçbir zaman okulunuzun eğitiminizi engellemesine izin vermeyin."
Şairler ve yazarlar, bilimciler ve hayatı deneyimlemiş herkes, ben ve sizler bir şeyler söyleriz, yazarız. Herkesin söylemek istediği şeyler vardır. Sanırım, düşüncelerini yazıya dökmekte hiç kimse usta olamayacak olsa bile herkesin yazıya dökecek düşüncelerinin olması lazım. Daha önceden daha iyi söyleyen birileri olmuş olsa bile cümleleriniz sizindir. Beyninizin içi yalnızca size aittir.
Yazıyı sonuca bağlamam lazım ve ben alıntı yapma hakkımı kullanmak istiyorum, yeniden.
"Kimsenin sahip olmadığı, olamayacağı bir şeye sahipsin; "kendine". Senin sesin, senin aklın, senin hikayen, senin bakış açın... Öyleyse yaz, çiz, yarat, eğlen, dans et. Ve yalnızca senin yaşayabileceğin, yalnızca senin sahip olabileceğin o hayatı yaşa.
Yorumlar
Yorum Gönder